แล้วสไตล์นั้นเกิดมาจากอะไร? ถ้าสไตล์เกิดมาจากเสื้อผ้าที่สวมใส่อย่างเดียว เราทั้งโลกคงเหมือนหุ่นที่แต่งตัวตามแม่พิมพ์เดียวๆกันไปหมด สิ่งที่สำคัญที่อยู่เหนือกว่านั้นและล้วนมีความแตกต่างไม่ซ้ำกัน คือตัวตนของบุคคลที่แท้จริง ความสนใจ ความหลงใหล ความหมกมุ่นที่มีให้กับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง สั่งสมมาตั้งแต่อายุต่อช่วงอายุในชีวิต
สุดท้ายแล้วเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายนั้นคงมีหน้าที่เพื่อตะโกนมันออกมาให้ดังและเน้นย้ำมากขึ้นเท่านั้น
แม้ว่าความเข้าใจในคำว่า แฟชั่น และ สไตล์ ยังคงเป็นสิ่งที่เหลื่อมล้ำกันและกันอยู่เสมอๆ เพราะ แฟชั่น คือสิ่งที่เข้ามาและผ่านไปในแต่ละยุคสมัยตามคอลเลกชั่นของดีไซน์เนอร์แบรนด์ต่างๆ ส่วน สไตล์ คือสิ่งที่ไม่ค่อยจะมีการเปลี่ยนแปลงเท่าไรนัก และยังคงถือเป็นคำที่มีคุณภาพสากล สามารถหาความหมายที่จับต้องร่วมกันเป็นเวลานานเท่าใดก็ได้


Jack Nicholson,นักแสดงเจ้าบทบาทชาวอเมริกัน
ตัวอย่างที่ชัดเจนของคนที่มีคาแรกเตอร์เป็นเอกลักษณ์ และเห็นได้อย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ว่าเขาจะมาในลุคไหนก็ยังคงมีความเป็น Nicholson ทุกเวลา

แต่ก่อนที่เราจะกระโดดพุ่งเข้าหาตู้เสื้อผ้า แล้วเลือกหยิบทุกชิ้นมาใส่อย่างเข้ามือ สิ่งหนึ่งที่ควรเก็บออมเอาไว้ก่อนเช่นกันคือ ความชื่นชอบและหลงใหลในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง
เพราะมันคือการบริหาร reference ในความคิดเราได้ดีเยี่ยม เราเชื่อว่า ไม่ว่าคุณจะสนใจในเรื่องหรือศิลปะแขนงใดๆก็ตามบนโลกนี้
ล้วนมีเรื่องของสไตล์การแต่งกายพ่วงรวมอยู่ด้วยเสมอๆ  แม้แต่เรื่องของการเมืองที่อาจจะดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกันที่สุดแล้วก็เช่นกัน
เราลองสังเกตประธานาธิบดีของอเมริกาอย่าง John F. Kennedy กับลุค Ivy League แบบหาที่ติไม่ได้ของเขา ก็มักจะปรากฎในบรรดาลิสต์ของสไตล์ไอคอนตลอดกาลเสมอๆ


JFK - John F. Kennedy
จะหาใครที่ไหนบนโลกนี้อีกที่สามารถดึงลุค Ivy League ออกมาได้สมบูรณ์แบบและดูเป็นธรรมชาติไม่มีความฝืนหรือพยายามใดๆทั้งสิ้น


ในโลกภาพยนตร์ ก็มีแรงบันดาลใจมากมายที่เราสามารถหยิบมาเป็นแรงบันดาลใจในการพัฒนาการแต่งตัวของเราได้
เรายกตัวอย่างในวงการภาพยนตร์ฝรั่งเศส ยุค 60s ช่วงที่เปลี่ยนผ่านของแวดวงศิลปะในฝรั่งเศส มีการเคลื่อนไหวของกลุ่มคนทำหนังรุ่นใหม่
โดยเป็นมูฟเมนต์ที่ทำให้โลกได้รู้จักกับ Jean-Luc Godard ผู้กำกับที่เป็นแรงบันดาลใจให้นักทำหนังรุ่นต่อๆมา ทั้งในด้านการทำหนังและการแต่งตัวด้วย

หรือขยับเข้ามาในฝั่งอเมริกาที่คุ้นชินกัน James Dean ก็มักจะเป็นชื่อที่เรามักจะได้ยินกันอยู่บ่อยๆ ด้วยบทบาทวัยรุ่นขบถสังคม ที่เป็นคาแรคเตอร์เอกลักษณ์บนจอเงิน นั่นก็ทำให้เขาเป็นที่พูดถึงอยู่แล้ว แต่ลองนึกภาพว่าถ้าหาก James Deanไม่ได้แต่งตัวน่าสนใจขนาดนี้ เราก็คงไม่ได้รู้จักกับ James Dean ในแบบที่เข้าใจอย่างในทุกวันนี้กัน / Dennis Hopper ที่ร่วมสมัยกันมา นอกจากในช่วงท้ายของอาชีพเขายังอุทิศตัวเองให้กับโลกศิลปะ
ทั้งการถ่ายภาพ และกำกับหนัง ถามถึงเรื่องการแต่งตัวก็เป็นอีกหนึ่งคนที่น่ามองเรื่องการเลือกเสื้อผ้าของอเมริกันชนได้ดีเยี่ยม

(ซ้าย) โปรดจดจำตัวละครของ Martin Sheen จากภาพยนตร์เรื่อง Badland (1973) ที่ยังคงเป็นที่กล่าวถึงกันว่า มันคือชุดยีนส์ที่ลงตัวที่สุดที่เคยปรากฎอยู่บนแผ่นฟิล์ม
(ขวา) Miles Davis, นักดนตรีแจ๊ซชาวอเมริกัน ที่มีผลงานโดดเด่นในช่วงยุค 50s ยุคที่ Jazz Scene ในอเมริกากำลัง รุ่งเรือง
นอกจากฝีมือการเป่าทรัมเป็ตที่แพรวพราว และสร้างสรรค์แล้ว การเลือกเครื่องแต่งกายของเขาแต่ละชุดก็ไม่ทำให้คาแรกเตอร์ในดนตรีเหล่านั้นหลุดหายไปไหน

 
Bill Evans, นักดนตรีแจ๊ซผิวขาวที่ถูกเป็นที่พูดถึงอีกคนหนึ่งในยุคนั้น
นอกจากลีลาของการ Improvise ตัวโน๊ตบนเปียโนของเขาจะมีเอกลักษณ์ที่เรียบง่ายแต่ก็เต็มไปด้วยความซับซ้อน การแสดงออกทางการแต่งกายที่มีความน้อยแต่พอดีก็ไม่ได้ต่างไปจากกันเลย

หากคนคนหนึ่งสนใจและหลงรักในดนตรีแจ๊ซ ในระดับที่กินอยู่กับแจ๊ซตลอดเวลา แน่นอนว่าคาแรกเตอร์ที่ออกมาก็คงมีกลิ่นอายที่หนีไม่พ้นความเป็นแจ๊ซไม่มากก็น้อย
จากการมองเห็นลุคและภาพลักษณ์ของนักดนตรีแจ๊ซที่เขาหลงใหลตามภาพถ่ายขาวดำในยุค 50sที่แจ๊ซนั้นเฟื่องฟูในอเมริกา
ผู้คนอย่าง Miles Davis, Bill Evans, Chet Baker บรรดาไอคอนแจ๊ซที่ปรากฎอยู่ในทุกๆ ตำราหนังสือเรื่องสไตล์การแต่งกายของผู้ชายเช่นกัน

Tom Waits ศิลปินเพลง Folk/Jazz ชาวอเมริกัน ที่มีสไตล์ของตัวเองไม่เหมือนใคร มักจะมีภาพของเขาปรากฎให้เห็นในตำราของสไตล์ไอคอนต่างๆเสมอๆ

ที่เราได้ยกตัวอย่างบุรุษจากโลกและศาสตร์แขนงต่างๆเหล่านี้มา ล้วนเป็นชื่อที่หากศึกษาสนใจในเรื่องใดๆ ก็ต้องรู้จักมักคุ้นชื่อกันอยู่บ่อยๆ
นอกจากผลงานที่โดดเด่นน่าสนใจในพื้นที่งานของพวกเขาแล้ว การนำเสนอตัวตนที่มาจากการใช้ชีวิต แสดงผ่านออกมาในทผลงาน
และภาพลักษณ์ที่เกิดเป็นคาแรกเตอร์ ก็เป็นสิ่งที่น่าหยิบจับ และมองเป็นบทเรียนเช่นกัน
สิ่งที่เราควรทำความเข้าใจตามที่บทความนี้ได้พยายามอธิบายก็คือ เพราะสไตล์ไม่ใช่สิ่งที่สามารถลอกเลียนแบบ หรือสรรสร้างขึ้นได้ภายในวันเดียวหรือช่วงข้ามคืน
แต่มันคือการสั่งสมชีวิตที่ผ่านเข้ามาในทุกวัน โดยไม่ลืมที่จะเผื่อที่ไว้ให้กับความสร้างสรรค์ที่ตัวเราและสิ่งของเสื้อผ้าบนร่างกายร่วมแสดงตัวตนกันออกมาด้วย
เพราะท้ายที่สุดแล้ว ไอคอนที่จริงและบริสุทธ์ที่สุด คงมีแต่ตัวเราของเราเองเท่านั้น

“Clothes mean nothing until someone lives in them.” -Marc Jacobs